致謝＆期望：泰國公視 Thai PBS ดูให้รู้ 節目專訪

 致謝＆期望：泰國公視 Thai PBS ดูให้รู้ 節目專訪

ขอขอบพระคุณ และสิ่งที่คาดหวัง :
ทีวีสาธารณะไทย ThaiPBS การสัมภาษณ์รายการดูให้รู้

1.感謝主持人及攝影團隊的辛勞訪問及對目的達同學的泰語讚不絕口
1.ขอขอบคุณพิธีกรและทีมงานที่สู้เหนื่อยยากมาถ่ายทำรายการ
และสัมภาษณ์ ซ้ำยังชมภาษาไทยของนักเรียนสถาบัน ‘มุทิตา’
อย่างที่เรียกว่าชมเปาะ

 

2.除了帶給我們一段美好的時光, 在泰國播出後迴響也相當熱烈
訪問當天主持人 คุณฟูจิ FUJI 桑一進來 Helen老師就拿他 20 多年前出的書給他
看（用日文講解泰文）這讓他非常驚喜, 因為是絕版很久的書
2.ต้องนับว่ารายการ ‘ดูให้รู้’ ได้มอบช่วงเวลาที่งดงามให้แก่เรา
ด้วยว่าหลังจากที่รายการออกอากาศไป
เราก็รับรู้ถึงเสียงตอบรับอย่างล้นหลาม
ในวันสัมภาษณ์ตอนที่คุณฟูจิเข้ามาในสถาบันฯ
อ.เฮเลนได้หยิบหนังสือสองเล่มที่ซื้อไว้ตั้งแต่เมื่อ 20
ปีที่แล้วให้คุณฟูจิดู
(เป็นหนังสือที่ใช้ภาษาญี่ปุ่นอธิบายภาษาไทย)
คุณฟูจิรู้สึกดีใจและประทับใจมากที่ได้เห็นหนังสือของตนเองซึ่ง
ตอนนี้หาซื้อที่ไหนไม่ได้แล้ว

3.由於本專輯是 Helen 老師個人專訪, 令目的達最自豪的：
幫多位泰國明星翻譯及Helen老師最自豪的『本生經口譯』部分(可搜尋
YouTube）採訪團隊採訪過程雖頻頻驚嘆, 但由於節目時間有限, 也沒辦法都剪
進來, 非常可惜
3.เนื่องจากเทปนี้ทางรายการให้เกียรติมาสัมภาษณ์
อ.เฮเลนโดยเฉพาะ ครั้งนี้สถาบัน ‘มุทิตา’ และ

อ.เฮเลนจึงรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก ในเทป
อ.เฮเลนยังมีโอกาสบอกเล่าเรื่องที่ได้ไปเป็นล่ามให้ดาราไทยหล
ายคน และเหนืออื่นใด เรื่องที่ภูมิใจที่สุดคือ เป็นล่ามแปลวิชา
‘นิทานชาดก’ วิชาที่สถาบัน ‘มุทิตา’
เปิดสอนเมื่อปีกลาย（เสิร์ชได้ใน YouTube)
ตอนที่ให้สัมภาษณ์นั้นรับรู้ได้ว่า ทีมงานฟังไป ก็รู้สึกทึ่งไป
แต่เนื่องจากเวลาอันจำกัด
ทำให้เนื้อหาสัมภาษณ์ส่วนนี้ถูกตัดออกไป
เราจึงรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก

4.聽到主持人要來 Nue Lek 老師跟德老師
當天一大早就到教室等候跟主持人合照（瞬間化身小粉絲等照相）
所以呈現只有畫面帶到卻沒有訪問
Erik 老師呢, 則是因為當天要到台中教學而缺席
4.เมื่อทราบว่าคุณฟูจิจะมา อ.หนูเล็กและ อ.เต๋อ
ทั้งสองคนก็มารอที่ ‘มุทิตา’ แต่เช้าเพื่อขอถ่ายรูปกับคุณฟูจิ
(ไม่ผิดกับแฟนคลับมารอถ่ายรูปกับดารา)
เทปที่ออกอากาศจึงมีแต่ภาพอาจารย์ทั้งสองมารอ
ไม่มีบทสัมภาษณ์
แล้ว อ.เอริกล่ะ? วันนั้น อ.เอริกต้องไปสอนที่ไถจง จึงมาไม่ได้

5.最後謝謝泰國公視Thai PBS 的抬愛
希望這個專訪能拋磚引玉啦
期待再有泰國媒體專訪, 讓我可以暢所欲言
讓目的達同學們認真學習及幾位優秀同學絕佳的泰文程度
比如曼谷一滴還有幾位低調但超級厲害的同學
能讓更多泰國人知道：有一群生錯國家的泰國人在這裡努力回復過去世的記憶
5.สุดท้ายขอขอบคุณสถานีโทรทัศน์ Thai PBS
สถานีโทรทัศน์สาธารณะของไทย

หวังว่าการให้สัมภาษณ์ครั้งนี้จะเป็นประโยชน์แก่ผู้ชมทุกคนไม่
มากก็น้อย ทั้งนี้
ทางเราจะตั้งตารอให้สัมภาษณ์กับสื่ออื่นของไทยในโอกาสต่อๆ
ไป เราหวังว่าจะมีโอกาสถ่ายทอดสิ่งที่เราคิด
สิ่งที่เราต้องการนำเสนอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
เราต้องการนำเสนอเรื่องราวของนักเรียนของเราที่ขยันหมั่นเพี
ยรและอุตสาหะมุ่งมั่น
และนำเสนอเรื่องราวของนักเรียนดีเด่นหลายๆ
คนซึ่งล้วนแต่มีความสามารถภาษาไทยเป็นเลิศ
อย่างนักเรียนคนหนึ่งซึ่งใช้นามปากกาว่า ‘กรุงเทพฯ วันดี’
ยังมีนักเรียนคนอื่นอีกหลายคนที่เก่ง แต่ไม่ชอบแสดงออก
เราต้องการให้คนไทยรู้ว่า
ยังมีคนไทยอีกกลุ่มหนึ่งที่เกิดผิดประเทศ (คือ วิญญาณเป็นไทย
แต่ตัวกลับมาเกิดที่ไต้หวัน)
และตอนนี้พวกเขากำลังรำลึงถึงความทรงจำในอดีตชาติผ่านกา
รเรียนภาษาไทยอย่างมุ่งมั่นอยู่ที่ไต้หวันนี้