如果我們的語言是爵士樂，泰文就是咆哮的爵士樂

By Helen 分享一下高材生的泰文心得 很文青也有深度呦 不文青的請自行斟酌^^ By 目的達學生 《https://goo.gl/8SFnaQ》

泰文是非常爵士樂的語言，一段主題演化出綿延不盡之即興，再激烈一點再繁複一點鼓點更進擊一點逼迫下去，即使讀到 8 行不斷句的泰文，到該換氣呼吸的點通常也是斷句時，語意的即興變奏形同加農砲施壓咆哮，這當然是爵士樂，感覺到音韻的 groove 在我舌尖沙沙搖晃。昔日練出的拳拳到肉隨風去，練習或許冗長的繁複點點的甚至不為著說什麼的曲式，因為它好聽。 最近看 ปราดา หยุ่น 的短篇小說 ความน่าจะเป็น ，講到靈光或靈感乍現這回事，用得著時它出現很好，但偶爾你會希望它別上岸，沉寂消音，就怕發現自己原形也不過如此。 เรื่องความน่าจะเป็น นหน้า 19 ก็ปล่อยให้มันมืดอยู่อย่างนั้น เกรงว่าสว่างไปแล้วจะเห็นความกลวงโบ๋น่าใจหาย 就讓它暗黑一片也好，怕亮了它，才發現腦子裡根本空洞一場。 語言必然是環境的產物，去年身在泰國時處處泰文，甚至逼自己盡量以非母語的方式思考，使用中文的機會少了，心緒以一種平行晦暗的形式自行鑽縫滲隙。往往一個人吃著飯、一個人跑步、一個人躲著烈日時，意念一瞬中又是棉裡針樣的萬千念頭，大量中泰交雜的對白，必須快點回到電腦前寫下它時，這母語的急切求生突然更有了以距離換得的密度。 有多語背景的歷史學家 Tony Judt 在 60 歲確診罹患漸凍人症，每晚躺在身體的牢中夜不成眠時，他以年少曾度過美好時光的山間度假小屋為原形，記下每晚彷彿身在其中消磨的時光與場景，試圖以空間去記憶他打算呈現的思考路數，唯有如此才有可能複製當晚思緒（彼時他連發音都已含糊，口述時必須要由很熟悉他的人來記錄），是一部氣息優雅而真誠的回憶錄。 物理學家羅維理說，一粒雨滴有天上雲朵的資訊；一道光線有物質色彩的資訊；時鐘有時間的資訊；風帶來暴風雨逼近的資訊… 物理學家與哲學家是否難解難分。即使一幕帶有心靈閃耀的記憶絕對難以拆解資訊，那應該也帶有曼谷氣候不凝滯的色澤、石墨在手緣擦過留下的氣味、孤寂與喜悅帶來心臟跳動得更劇烈更砰然的聲響。 只是曼谷午後絕非大好閒情。如果山屋是 Tony Judt 裝置記憶的居所；當我想起曼谷時光，為我裝置記憶的永遠是雨季裡雨將落未落的大片天空，鼻間嗅聞至強勁呼呼的風、跑動得像盗賊的烏雲團塊，大多數日子陽光總裝沒事踅足復返，於是我心中獨特的路徑總是伴隨以光之移形，穿透落地窗，那束光線不只飽滿懸浮著塵埃微粒，也同樣承載了未落之雨與未竟之念，擲地悄然無聲。 ไม่ได้เบี่ยงประเด็นสำคัญของชีวิตเราโดยการเรียนภาษาที่ต่างแดน ก็ไม่ได้ทึกทักเอาเองว่า ต่อไปนี้ โลกของเราจะมีอิสระภาพไม่จำกัดเลย แต่ว่า ยิ่งรับมือกับกิเลสตัณหาของเรามากเท่าไร เราก็ย่ิงมีโลกส่วนตัวที่กว้างใหญ่ไพศาลมากเท่านั้ ซึ่งเป็นความจริงที่เห็นประจักษ์ว่า ถ้าเราใช้เวลาในการคลำหาความรู้และเทรนด์ใหม่ที่รอบตัวอย่างซื่อตรงแทนที่จะดำรงอยู่ด้วยท่าทีเฉยชามาก เคราะห์ดีที่สิ่งเล็กๆ ที่เราเก็บหอมรอมริบเพื่อให้ประกอบชีวิตล้วนมีจังหวะแท้ๆ โดยไม่ปรุงแต่ง ราวกับฝนกระหน่ำตกไม่ลืมตาลืมหูยังไงยังงั้น แม้เราเป็นผู้ขาดพรสวรรค์ในทางดนตรีก็ตาม แต่ดนตรีนั้น ยังเล่นอยู่ 不是因為迴避著人生的課題才到國外學語言，也不是自己硬要掰，現在就有了無所限制的自由。然而，愈是著手處理人生的煩惱與欲望，就愈是能得到廣袤世界。真相也清＃學泰語
＃泰語老師

＃泰國流行
＃泰國文化